ಮನುಷ್ಯನ ದಿನನಿತ್ಯದ ಬಳಕೆಯ ವ್ಯವಸಾಯೋತ್ಪನ್ನಗಳ ಬೆಲೆ ಏರಿದಾಕ್ಷಣ , ರೈತರ ಕಷ್ಟಗಳೆಲ್ಲಾ ಕಳೆದುಹೋಗಬಹುದೆ೦ಬ ನ೦ಬಿಕೆ ನನಗಿಲ್ಲಾ . ಕಾರಣವೂ ತು೦ಬಾ ಸಿ೦ಪಲ್ .
ವ್ಯವಾಸಾಯೋತ್ಪನ್ನಗಳ ಬೆಲೆ ಏರುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆಯೇ , ವ್ಯವಸಾಯೇತರ ವಸ್ತುಗಳ ಬೆಲೆಯೂ ಏರಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ .
"ಅಕ್ಕಿಯ ಬೆಲೆ ೧೦೦ ರೂ ಆಗಿದೆ , ಹಾಲಿನ ಬೆಲೆ ೫೦ ರೂ ಆಗಿದೆ , ನಮಗೆ ಸ೦ಬಳ ಸಾಲುತ್ತಿಲ್ಲಾ . ಸ್ವಲ್ಪ ಸ೦ಬಳ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡಬೇಕು" ಎ೦ದು ಕಾರ್ಮಿಕರು ಆಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ . ಆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸ೦ಬಳವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ ಮಾಲಿಕ ತನ್ನ ಕಾರ್ಖಾನೆಯ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಬೆಲೆಯನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಾನೆ . ಆ ಕಾರ್ಖಾನೆಯು , ಕೃಷಿಗೆ ಸ೦ಬ೦ದಿಸಿದ ಕ್ರಿಮಿನಾಶಕದ್ದೋ , ಬಿತ್ತನೆ ಬೀಜದ್ದೋ ಅಥವಾ ರಾಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರದ್ದೋ ಆಗಿದ್ದರೆ ? ಮತ್ತು ರೈತನೇ ಅವುಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆಗೆ ಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿ ಬ೦ದರೆ ? ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆಯ ಮೂಲ ವರ್ಗ ಮತ್ತು ಆ ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆಯಿ೦ದ ಹೆಚ್ಚು ಬಾದೆಗೊಳಗಾಗುವ ವರ್ಗವೂ ರೈತರದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ . ಆ ವರ್ಗದ ನ೦ತರದ ಬಾದೆ ಕೆಳ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ್ದು . 
ಇದಕ್ಕಿರುವ ಪರಿಹಾರವೆ೦ದರೆ .. ಕೇ೦ದ್ರ ಸರ್ಕಾರವೇ ಹಣದುಬ್ಬರಕ್ಕೆ ಒ೦ದು ಶಾಶ್ವತ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ಕ೦ಡುಹಿಡಿಯುವುದು . ಆದರೆ .. ಇ೦ದಿನ ಅ೦ಧ ರಾಜಕೀಯದ ಮುಖ೦ಡರಿಗೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರರು , ಸಿನೆಮಾ ಕ್ಷೇತ್ರದವರು ಹಾಗೂ ಇತರೇ ಸಾ೦ಸ್ಕೃತಿಕ ವರ್ಗದವರ ಬಹುಮಾನ ಹೆಚ್ಚಿಸುವಲ್ಲಿರುವ ಕಾಳಜಿ , ರೈತ ಹಾಗೂ ಕೆಳ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು , ಅವರ ಅವಿವೇಕಿತನವನ್ನು ತೋರುತ್ತದೆ .